چطور به طور عام در زندگی موفق شویم و به طور خاص در یادگیری زبان؟ چه چیز‌هایی در آموزش محوریت دارند؟ منابع آموزشیِ؟ یا مدرس؟ یا متد؟ و ذهنیت موفق در یادگیری چیست؟ پاسخ به این سؤالات را می‌توانید در این پادکست بشنوید.
چرا هر چقدر تلاش می‌کنم در یادگیری زبان موفق نمی‌شوم؟ این همه وقت می‌گذارم ولی به هدف مطلوبم نمی‌رسم! مشکل از کجاست؟ از کتاب است؟ از مدرس است؟ از روش است؟
در این مقاله می‌خواهم راجع به این صحبت کنم که یک زبان آموز (خصوصاً) چطور می‌تواند در یادگیری زبان موفق بشود؟ و هر فردی (عموماً) چطور در زندگی می‌تواند موفق شود.
صحبت را می‌خواهم از فرضیه‌ی داروین شروع کنم، فرضیه‌ای که اگر چه الآن به عنوان یک پارادایم غالب توی دنیای علم (خصوصاً پزشکی و زیست شناسی) مطرح است، ولی همچنان یک فرضیه‌ی اثبات نشده است و ما نمی‌توانیم بنیان‌های فکری، فرهنگی و تمدنی خودمان را بر اساس فرضیه‌های اثبات نشده بنا کنیم. اما در همین فرضیه‌ی داروین ایده‌ای مطرح است که بسیار مفید است. می‌گوید: گونه‌های ماندگار توانایی تطبیق با محیط دارند و گونه‌هایی که توانایی تطبیق با محیط ندارند، رفته رفته منقرض می‌شوند. تطبیق به معنای همرنگ با محیط شدن نیست. آن‌هایی که با محیط هم رنگ می‌شوند یک تغییر ظاهری انجام می‌دهند و از آن جا که در باطن تغییر واقعی نکردند، در بلند مدت دوام نمی‌آورند. پس تطبیق با محیط یعنی یادگیری دوام آوردن در شرایط سخت محیطی است. آن گونه‌هایی که می‌توانند یاد بگیرند که چطور در شرایط سخت محیطی دوام بیاورند و یادگیری‌شان مساوی با تغییر واقعی از درون است، این‌ها ماندگاری بیشتری خواهند داشت.
خوب همین ایده را می‌آوریم بر روی محیط اجتماعی انسان‌ها پیاده می‌کنیم. می‌گویم: «انسان‌های موفق انسانی‌هایی هستند که یاد می‌گیرند چطور در شرایط سخت محیطی دوام بیاورند.
پس یادگیری اساسِ مهمِ موفقیت در زندگی است و این به طور عام.
به طور خاص زبان آموزِ موفق، زبان آموزی‌ست که یاد می‌گیرد چطور درست یاد بگیرد و از منابع، روش و تدریس، چطور به شیوه‌ی مناسبی استفاده کند.
